Un estudo da ONC evidencia a necesidade de harmonizar as leis de caza

Finaliza a 2ª fase do proxecto da Oficina Nacional de Caza (ONC), con recomendacións á Administración e ao sector cinexético

A Oficina Nacional da Caza finalizou a segunda fase do proxecto titulado "O Potencial do Movemento Asociativo Cinexético como ferramenta de conservación da natureza e da biodiversidade en España", que conta co apoio do Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio, a través da Fundación Biodiversidade.

Nesta 2ª fase, identificáronse e analizado boas prácticas cinexéticas en diversos países europeos e a súa posibilidade de transferibilidade ao caso de España; así como se redactaron senllas guías de recomendacións ás administracións do noso país e ao sector cinexético, a partir das boas prácticas cinexéticas estudadas e seleccionadas.

Como boas prácticas cinexéticas analizadas e seleccionadas para a súa posible transferibilidade ao noso país, caben destacar, entre outras, a posibilidade de dedicar esforzos á recuperación da perdiz rubia, seguindo algunhas directrices levadas a cabo no Reino Unido. Cabe dicir en torno a esta ave, que é dun tamaño parecido ao da perdiz vermella, e que vive, no sur de Europa en terreos montañosos, por enriba dos 1.000 metros de altitude, aínda que en toda a Europa setentrional e central habita en zonas de chaira. Actualmente, nalgunhas das nosas comunidades autónomas encóntrase catalogada en "perigo de extinción". Unicamente se caza cun control estrito de capturas no Pireneo Catalán, mediante os métodos cinexéticos autorizados durante o período hábil pola orde de caza desa comunidade.

Por outra parte, tamén se viu de interese o Protocolo de Ondas de Frío establecido en Francia, cuxo obxectivo primordial é o de diminuír os efectos negativos que poden carrexar a práctica da caza en determinadas especies durante as ondas de frío. En España, actualmente, se ben a normativa existente nas CC.AA. non permite cazar nos chamados "días de fortuna" (incendio, xeadas prolongadas, inundacións e desastres), non está claro ata cando pode durar esa suspensión da caza, nin ata que superficie debe abranguer. Neste sentido, redactouse un Protocolo ante as Ondas de Frío que se enviará a xeito de proposta tanto á Administración do Estado como ás das Comunidades Autónomas.

Así mesmo, estudáronse as experiencias moi interesantes da Federación Europea de Asociacións de Caza e Conservación (FACE), que foi fundada en 1977, e representa os intereses dos 7 millóns de cazadores europeos. Trátase dunha organización internacional non gobernamental (ONG internacional). E, tamén a da Oficina Nacional de Caza e da Fauna Salvaxe de Francia (ONCFS), que é diferente á anterior, xa que se trata dunha institución pública para a xestión sostible da fauna silvestre e os seus hábitats dese país, e que depende do Goberno.

No estudo realizado, concluíuse, que non se trata de trasladar mimeticamente os devanditos modelos organizativos a caso do noso país, sen ter en conta a realidade do sector cinexético en España, pero si de ter presentes algunhas cuestións que as caracterizan, que poden ser de grande utilidade para o sector cinexético español. Entre estas, destácanse os seguintes:

A busca en todo momento de alianzas con outros sectores e colectivos, como as asociacións conservacionistas co fin de preservar a caza e os recursos naturais en Europa, así como a defensa da conservación da natureza e a biodiversidade.
A preparación técnica, formación e coñecementos dos propios cazadores e as súas asociacións en diferentes materias: xurídica, biodiversidade, actividade cinexética, natureza, agricultura, etc.
A loita contra a caza furtiva.
A realización de estudos e investigacións en materia cinexética e noutros campos como o da conservación da natureza, a biodiversidade e a protección de espazos naturais.

No que respecta á guía de recomendacións dirixidas á administración, formuláronse diversas propostas, entre elas, deseñar e poñer en marcha un Protocolo ante as Ondas de Frío, anteriormente citado. Pero, ademais, formúlanse outras, como mellorar os servizos da Administración aos cazadores, o cal esixe unha simplificación dos trámites administrativos para conseguir unha máxima axilidade e sinxeleza nas relacións das administracións cos cazadores. Unha petición reiterada é a reclamación dunha única licenza a nivel nacional. Tamén se considera como moi importante impulsar aínda máis por parte das administracións a formación dos cazadores. Hoxe en día, aínda hai Comunidades Autónomas onde non existe o Exame do Cazador para todas aquelas persoas que queiran obter por primeira vez a licenza de caza. Só existe o Exame do Cazador nas Comunidades Autónomas de Euskadi, Navarra, Canarias, Galicia, Asturias, Andalucía e Valencia, das dezasete (17). E non obstante, actualmente a lexislación cinexética é cada vez máis complexa e abundante, polo que, para evitar transgresións da Lei por mero descoñecemento, manter a riqueza do patrimonio natural, etc., é imprescindible que a formación das persoas cazadoras sexa a axeitada.

Outra proposta formulada, é o fomento da calidade cinexética. Cada vez é máis evidente que o desenvolvemento sostible relacionado coa actividade cinexética require un uso correcto e equilibrado dos recursos naturais a través de sistemas de xestión de calidade, que deben ser aplicados eficientemente de acordo coas condicións particulares de cada espazo cinexético. Recoméndase establecer un certificado de calidade cinexética para os terreos e coutos de caza que de forma voluntaria queiran acollerse a este, como xa o fixo Andalucía, seguida de Estremadura e Castela-A Mancha.

Tamén se formula á administración un maior impulso da investigación cinexética, e a necesidade de coñecer de forma constante e pormenorizada do estado das poboacións cinexéticas ao obxecto da súa conservación e mantemento das poboacións autóctonas silvestres.

En relación coas recomendacións dirixidas ao sector cinexético, entre outras cuestións, considérase importante a necesidade imperiosa de mellorar a súa imaxe. O colectivo de cazadores seguirá sufrindo o descrédito dun sector importante da sociedade mentres non se expulse ás verdadeiros inimigos da caza e a conservación, os furtivos; aínda que nos últimos anos se avanzase bastante nesta cuestión.

Outro aspecto a destacar, é a formulación que se fai aos cazadores de que na actividade cinexética futura, deben ter un papel máis protagonista na conservación da natureza e da biodiversidade, como elemento restaurador do equilibrio natural roto polas actividades humanas de toda índole.

Finalmente, unha cuestión que se considera primordial é que o sector cinexético insista, na petición ás administracións de harmonizar normativas a nivel estatal. "En España non existe unha harmonización en canto ás ordes de vedas, nin sequera unha mínima coordinación; e iso que a maioría das especies cinexéticas son aves migratorias. Tan só existe a Lei 42/2007, do 13 de decembro, do Patrimonio Natural e da Biodiversidade que regula de xeito superficial varios puntos relacionados coa actividade cinexética, actualmente en trámite parlamentario para a súa modificación. Non ten sentido, por exemplo, que a rula común non sexa cazable en Cantabria pero se no resto das Comunidades limítrofes. É necesario avanzar cara a unha maior coordinación a nivel estatal. Non se trata de unificar, senón de harmonizar. Esta harmonización sería boa tanto para a caza coma para a conservación da natureza en xeral", afírmase no documento redactado na 2ª fase do proxecto.