![]() |
DANOS CAUSADOS POR ESPECIES |
Os cazadores non son únicos responsables do problema, nin tampouco da solución |
27/10/2011 |
![]() Sen dúbida a especie cinexética que copa máis titulares nos xornais da nosa comunidade é o xabaril. O porco bravo, que ven de experimentar un enorme crecemento poboacional nos últimos tempos debido aos cambios no hábitat, nos cultivos e na sociedade en conxunto, converteuse en involuntario protagonista e abandeirado dunha conflitividade que se puxo en especial releve nos últimos anos: os danos producidos pola caza maior en cultivos e en estradas. Este aumento exponencial de especies cinexéticas de caza maior causou un aumento correlativo do número de afeccionados a esta modalidade de caza, historicamente minoritaria nunha Galicia onde primaban os cazadores solitarios de pelo e pluma. Son cada ano máis os practicantes da caza maior, e non cabe dúbida de que os cazadores formamos parte desta circunstancia social e ambiental, máis non necesariamente os motivadores. E por iso non debemos cargar con todo o peso das consecuencias que poida acarear a terceiros. As leis vixentes están ambientadas nunha realidade caduca, que non reflicte nin comprende a evolución da sociedade rural ao longo das últimas décadas nin a realidade social da caza en Galicia, e argumenta que calquera incidente causado por especies cinexéticas ven motivado pola actuación dos cazadores e polo tanto esta responsabilidade debe pesar directamente nos aproveitadores do terreo: os Tecores; e por ende as Sociedades de Caza titulares dos mesmos.
Socialmente urxe polo tanto unha revisión lexislativa profunda e inequívoca que non sinale co dedo ao colectivo cinexético sen unha análise obxectiva previa. Neste senso, a Federación Galega de Caza a nivel autonómico e a Real Federación Española de Caza no estatal traballan día a día para promover un texto legal máis xusto e de acordo cos tempos nos que nos atopamos. A solución aos danos, como se ven demostrando, está en boa parte ligada á actividade regulada e organizada da caza, a través de actuacións estritamente planeadas mediante criterios racionais. Cada territorio e cada especie requiren dun plantexamento específico. Trátase de analizar cada caso no seu contexto e elaborar un plan de actuación personalizado. Outra medida primordial é a prevención, unha tarefa que debe levarse a cabo entre todos aqueles con intereses no medio rural: agricultores, administración e cazadores. A cooperación de todos os implicados nesta situación, en lugar de sinalarse uns a outros, será imprescindible para sanear un problema que de xeito directo ou indirecto atinxe a toda a sociedade e non inxustamente aos que disfrutamos, coidamos e regulamos de xeito sostible os nosos montes.
|